ระดมเงินช่วยแม่จ่า! อุ๊บ วิริยะ สงสารแม่หวั่นคิดสั้น!

อันว่าความกรุณาปราณี
จะมีใครบังคับก็หาไม่
หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ
จากฟากฟ้าสุราลัยสู่แดนดิน

เวนิชวาณิช

ทีมา“ผู้เสียชีวิตจากเหตุการณ์ยิงกราดที่โคราช” #30คน

https://www.facebook.com/oop.wiriya?epa=SEARCH_BOX

วิริยะ พงษ์อาจหาญ อยู่ที่ เนชั่นทีวี Nationtv

2 ชม. · กรุงเทพมหานคร · 

บัญชีคุณแม่นะครับ..ใครโอนแล้วช่วยเปะสลิปในหน้าเฟชพี่อุ๊บด้วยนะครับ
#นางจรัสศรี #แสงชมภู
#ธนาคารกรุงไทย #สาขาถนนหฤทัย
342-0209-894 ครับ
พี่อุ๊บเช็คตรวจสอบคุยกับ #คุณเล็ก #ทนงศักดิ์ #คณะเจริญ ซึ่งเป็นผู้นำชุมชนบ้านหนองสังข์นี้แล้วครับ บช.ถูกต้องครับเป็นของคุณแม่จ่าจริงครับ..
(แม่กับลูกใช้คนละนามสกุลลูกใช้ของพ่อครับ)
#ช่วยคุณแม่กันนะครับ

จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันพระใหญ่ "วันมาฆบูชา" เสาร์ที่ 8 กุมภาพันธ์ 2563

ทำให้คนไทยเศร้าสลดเสียใจกับเหตุการณ์นี้มากที่สุด! เราเองก็เป็นคนหนึ่งที่รู้สึกเช่นนั้น

ก่อนอื่นขอออกตัวก่อนว่า ไม่เคยเอาเรื่องเกี่ยวกับเหตุการณ์รุนแรงน่าหดหู่ใจที่เกิดขึ้นที่

ผ่านๆมาก่อนหน้านี้มาเขียนมาโพสต์เพื่อเกาะกระแสนั้นให้ตัวเองได้ผลประโยชน์ใดๆก็ตาม

เราไม่หากินในความทุกข์ยากลำบากของใคร?ที่เขากำลังชดใช้กรรม! รู้สึกเศร้าสะเทือนใจ

กับเหตุการณ์นี้ไม่มีกะจิตกะใจไม่มีอารมณ์สุนทรีใดๆ..ที่จะเขียนเล่าเรื่องอะไรตรงนี้ได้เลย

เวลาผ่านมาเกือบสิบวัน วันนั้นเห็นใจสงสารผู้บริสุทธิ์มากที่ประสบชะตากรรมอยู่ในเหตุการณ์

จึงได้ร่วมบริจาคเงินกับจังหวัดนครราชสีมาไปด้วยจำนวนเงินที่ให้ไปแล้วเราไม่ได้เดือดร้อน!

ตามดูกระแสโซเชียลเห็นมีผู้คนแสดงความคิดเห็นแตกต่างกันไปแล้วแต่จิตใจสติปัญญาคน

ส่วนตัวเราระมัดระวังการเขียนข้อความออกไปสู่สาธารณะแม้ว่าในใจเต็มไปด้วยความคิดเห็น

มากมายที่เก็บอัดไว้ รู้ดีว่ามันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนจึงทำให้คิดมากก่อนที่จะพิมพ์อะไรลงไป

รู้สึกเกรงจนไม่กล้าแม้มีสติปัญญาในการคิดถึงเหตุผลและรู้จักแยกแยะใช้สติก่อนเขียนก็ตาม

ปกติแล้วจะเป็นคนชอบคิดชอบเขียนและชอบเล่าระบายความในใจเพื่อผ่อนคลาย การเป็น

ยูทูปเบอร์ บล็อกเกอร์(สมัครเล่น) นั้นเป็นงานอดิเรกความชอบส่วนตัว เงินที่ได้รับในวันหนึ่ง

ขอบอกตามตรงเลยว่านำเงินนี้ไปซื้อกาแฟร้อนในเซเว่นยังไม่พอเลย...แต่มาโดนใจใช่เลย

กับโพสต์คุณอุ๊บ วิริยะ ในเฟสบุคตามลิ้งก์ที่แนบ รู้สึกชื่นชมในน้ำใจของเค้าที่กล้าในสิ่งที่ถูก

ตั้งแต่ยามค่ำในคืนวันมาฆบูชา เราเห็นภาพแม่ของจ่าจักรแล้วเศร้าใจมาก ตามมาอีกก็เป็นรูป

รองเท้าคอมแบทเก่าๆที่วางอยู่บันไดหน้าบ้าน กับเต็นท์กางนอนในห้องของจ่า ทำใจแสนหดหู่

เศร้าใจกับชะตากรรมของเขา เราไม่ค่อยกล้าที่จะคอมเม้นท์ความในใจออกไปต่อสาธารณะเลย

เพียงเก็บไว้ในจิตสำนึก ไม่อยากไปดราม่ากับคนที่คิดต่างกัน แต่วันนี้เราขอแหกกฎในใจตัวเอง

หลังจากได้โอนเงินไปช่วยกับทางจังหวัดแล้ว เพื่อความยุติธรรม(บอกกับตัวเอง) ก็ขอโอนเงินไป

ช่วยแม่จ่าบ้าง ที่คิดว่าไม่มีใครเหลียวแลเนื่องจากผิดที่เป็นแม่ของจ่าจักรที่เป็นคนก่อเหตุกราดยิง

เงินจำนวนเล็กน้อยสำหรับคนที่มีเงิน แต่สำหรับเราเป็นเงินที่แบ่งปันกับคนเป็นแม่ที่กำลังลำบาก ให้

ตามสภาพการเงินที่ยังมีภาระครอบครัว แต่ขอแบ่งปันเงินไปมอบเป็นกำลังใจให้แม่จ่าอยู่สู้ชีวิตต่อไป

ปล. ท้ายบทความ หากมีผู้ผ่านตาเข้ามาอ่านแล้วคิดต่างX กรุณา<เลื่อนข้ามผ่านเลยไป>

ขออย่ามาสร้างเวรกันและกันเลย! แต่ถ้าหากมีผู้ใดได้เผลอด่าไปแล้ว..จขบ."ขออโหสิกรรม"

22 ปี "เป็นคนมีองค์" ep. 8 ปี 2562 เพิ่งค้นหา "นางปทุมวดีนาถ" มีหรือไม่!?

เป็นคนมีองค์มานาน 20 กว่าปีแต่เพิ่งค้นหานามว่า"ปทุมวดี" หลังจากที่เจอใบเซียมซีศาลพระกาฬ

(ครั้งที่ได้ไปสักการะเมื่อปี พ.ศ. 2543) เมื่อต้นปี 2563 ซึ่งเป็นที่น่าแปลกใจ! ที่เพิ่งจะอยากรู้ว่าชื่อนี้

มีข้อมูลหรือไม่? แล้วก็ไปค้นหาเจอจริงๆ บันทึกสำคัญหายากเป็นบันทึกใบข่อยด้วยภาษาล้านนา
เป็นระยะเวลายาวนานพันสามร้อยกว่าปี นับถึงปีนี้เหตุการณ์นั้นได้ผ่านมาเป็นเวลานานร่วม 1,372 ปี

เอกสารอ้างอิง การค้นพบบันทึกสมุดข่อย 
"พระราชชีวประวัติพระแม่เจ้าจามะเทวี" 
ที่ถ้ำเทือกเขาขุนตาล 
ในเขตจังหวัดลำพูน ต้นฉบับเป็นอักษรลานนาได้ค้นพบโดย "คุณสุทธวารี สุวรรณภาชน์"
 เมื่อประมาณพ.ศ.๒๕๐๘ 
เนื้อเรื่องทั้งหมดได้จัดพิมพ์โดย "ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.สนอง วรอุไร" 
อาจารย์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่เมื่อปี พ.ศ.๒๕๒๕ 

บันทึกของ "พระพี่เลี้ยงปทุมวดี พระพี่เลี้ยงของพระแม่เจ้า" 

ซึ่งอุปภิเษกสมรสร่วม "พระแม่เจ้าจามะเทวี" ซึ่งอ่านโดยมิได้เรียบเรียงใหม่ คงให้ตามเดิม เพื่อท่านผู้อ่านจะได้เห็นว่า คำพูดสมัยพันกว่าปีใช้สำนวนอย่างนี้เอง 

อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมคลิกที่นี่ 

 https://spirit-heart.blogspot.com/p/blog-page_20.html 

http://www.watthasung.com/wat/viewthread.php?tid=2451#16

เจ้าหญิงปทุมวดี เป็นพระราชธิดาในพระเจ้าทศราช  แห่งกรุงรัตนปุระ ต่อมาพระราชบิดาได้พระราชทานให้พระจักกวัติพระเจ้ากรุงละโว้ เพื่อเป็นพระพี่เลี้ยงคอยดูแลและสอนวิชาศิลปศาสตร์แก่พระนางจามเทวี พระธิดาองค์ใหม่ มีพระชนม์ 14 รอบ 
(ข้อมูลอ้างอิง http://www.watthasung.com/wat/viewthread.php?tid=2451#19) 

ครั้นถึงวันจันทร์เดือน ๖ ปีขาล พุทธศักราช ๑๑๙๘ พระราชพิธีสำคัญในนครละโว้ก็ได้ถูกจัดขึ้น คือกษัตริย์ละโว้องค์ใหม่ (เจ้ารามราช) เข้าสู่พิธีอภิเษกสมรสกับ "เจ้าหญิงจามะเทวีฯ" 

และเจ้าหญิงพระพี่เลี้ยงทั้งสองคือ 
"เจ้าหญิงปทุมวดี" และ "เจ้าหญิงเกษวดี"

คิดไปก็เป็นเรื่องแปลกที่ว่า..ตัวเรานั้นอยู่ที่เชียงใหม่แต่ทำไม?ต้องไปรับขันธ์ที่เมืองลพบุรี(เมืองละโว้)

ไปเสี่ยงเซียมซีที่ศาลพระกาฬ ได้ใบเซียมซีมีชื่อขึ้นมาว่า "นางปทุมวดีนาถพระสนมเอกยอดนารี"

ความอยากรู้ของเราช้าถึง 22 ปี เพิ่งมาค้นเห็นในเน็ตรู้ชื่อท่านเป็นเจ้าหญิงเมื่อพันสามร้อยกว่าปี

แล้วเกี่ยวพันเป็นพระพี่เลี้ยงของแม่จามเทวีเมืองลำพูน ที่เราเคยไปรับตำแหน่งบริหารงานที่นั่น!

2547 โยงเรื่องน่าทึ่ง! มีซินแสกับครูคนหนึ่งทักมาว่า "ในอดีตชาติเคยเกี่ยวพันกับพระแม่จามเทวี"

เป็นขุนคลัง(ผู้หญิง) ที่เข้มแข็งดุดันพบใครทำผิดสามารถสั่งฆ่าได้ จนเป็นเหตุให้มีวิบากกรรมตามมา

มากมาย มีเหตุการณ์หนึ่งที่เป็นกรรมส่งผลมาให้ต้องชดใช้สิ่งทำมาอดีตชาติกับพ่อของลูกในชาตินี้

[ขอยกไปเล่าในบทความตอนต่อไป] ซึ่งมีปรากฎการณ์อัศจรรย์เกิดขึ้นให้ได้รับรู้ซึ่งๆหน้ากันทีเดียว!

ทุกเรื่องราวที่ได้ประสบพบเจอมากับตัวเองตลอด 22 ปีนั้น เป็นเรื่องน่าอัศจรรย์ใจ! ที่ทุกเหตุการณ์

มันเกี่ยวโยงสัมพันธ์กันมาได้อย่างไรกัน! ในความคิดส่วนตัวนั้นเชื่อเรื่องอดีตชาติ จิตวิญญาณและ

เวรกรรมมีจริง! แค่ความเชื่อ! แต่ได้ปล่อยวางไว้ไม่ยึดติด! กับสิ่งใดที่เป็นอดีตที่ได้ผ่านมายาวนาน

เกิดแล้วตายๆ เป็นคน/หมา ไม่รู้กี่ภพกี่ชาติ แต่จิตยังคงอยู่ใช้บุญบาปที่ร่างกายทำไว้เมื่ออดีตชาติ!

โปรดติดตามตอนต่อไป...

22 ปี "เป็นคนมีองค์" ep. 9  ความไม่เชื่อมีองค์! "จึงขอจับฉลากให้ได้เข้าโรงเรียนดี"

22 ปี "เป็นคนมีองค์" ep. 6 - 7 รับขันธ์ 16 ที่อนุสาวรีย์สมเด็จพระนารายณ์@อัศจรรย์ใจที่ศาลพระกาฬ

เดินทางไปด้วยสปรินเตอร์ ลงที่สถานีรถไฟเมืองลพบุรี มีเพื่อนที่ทำงานสระบุรีมารอรับ

แล้วก็พากันมุ่งหน้าไปที่อนุสาวรีย์ฯเพื่อรับขันธ์ ซึ่งได้เตรียมพานธูปเทียน 16 ดอกไปด้วย

ได้แวะซื้อดอกบัวก่อนไปอนุสาวรีย์แล้วจัดใส่พาน ตั้งจิตอธิษฐานและได้นำขี้เถ้าธูปเทียน

ตรงกระถางหน้าอนุสาวรีย์ 1 ขันเงินเล็กๆ นำวางบนพานขันธ์ครู 16 นึกเป็นมวลสารไว้บูชา

เมื่อรับขันธ์มาจากลพบุรีแล้ว เราก็ได้กลับไปที่ตำหนักเจ้าปู่อีกครั้งหนึ่ง เพื่อสอบถามว่าที่

ได้ไปรับขันธ์มานั้นถูกต้องเรียบร้อยดีหรือไม่? ปรากฎว่าที่ไปมาในครั้งนี้ไม่ใช่สถานที่ถูกต้อง

ให้เดินทางไปอีกครั้ง!นำดอกไม้ธูปเทียนไปอัญเชิญองค์ท่านที่"ศาลเจ้าพ่อพระกาฬ" ซึ่งเป็น

สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ดั้งเดิมที่มีดวงจิตพระพระองค์ท่านสถิตอยู่ อนุสาวรีย์นั้นเพิ่งสร้างขึ้นมาใหม่

อีกเดือนถัดไปเราจึงได้ไปที่ศาลเจ้าพ่อพระกาฬอีกครั้งหนึ่ง! ด้วยใจที่คิดหนักหวั่นวิตก.🙏

เพราะเป็นการไปที่ศาลเจ้าพ่อพระกาฬเป็นครั้งแรก เคยแต่นั่งรถไฟและรถยนต์ผ่านไปมา

หลายครั้ง ได้เห็นคนเข้าไปไหว้กันมาก บริเวณศาลนั้นก็มีลิงอยู่จำนวนมากมาย เพื่อนมารับ

อีกครั้งหนึ่งและพูดกับเราว่า "นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ คนที่นี่เขานับถือเจ้าพ่อพระกาฬกันมากๆ"

ep. 7  อัศจรรย์ใจเมื่อไปรับขันธ์ที่ศาลเจ้าพ่อพระกาฬ(อีกครั้ง)

เมื่อมีคนทักมาอย่่างนี้ก็ยิ่งทำให้รู้สึกใจไม่ดีเลย แต่ด้วยใจแน่วแน่ที่จะทำการรับขันธ์ให้สำเร็จ

ก็ตอบเพื่อนไปว่า "ก็ไม่ได้มาเล่นๆรึมาลบหลู่ มาด้วยความเคารพศรัทธาด้วยใจอันบริสุทธิ์นะ"

พอถึงหน้าศาลก็ได้บูชาดอกไม้พวงมาลัยดาวเรือง และได้นำธูปเทียน 16 มาจากบ้านเพิ่มเติม

ก้าวขึ้นบันไดศาลเจ้าพ่อพระกาฬไปด้วยใจอันระทึก! เห็นผู้คนนำผลไม้ของมาแก้บนเป็นถาดๆ

คนเยอะมากๆ และเห็นลิงหลายตัวเอื้อมมือเข้ามาหยิบผลไม้จากทางช่องหน้าต่าง เราขึ้นไป
ยืนรอที่ว่างตรงหน้ากระถางธูปใหญ่เพื่อจะจุดธูปเทียนที่ได้เตรียมมา ระหว่างรอก็สังเกตุเห็น

กระถางธูปใหญ่ที่เตรียมไว้สำหรับปักธูปลงไปนั้นก็น่าจะมีอยู่ประมาณ 3 กระถาง และมีคนนั่ง

 ถือธูปไหว้ควันโขมงอยู่ตรงหน้ากระถางธูปนั้นเต็มไปหมด เขาไหว้เสร็จก็ปักธูปลงบนกระถาง

แล้วเราก็เห็นคนที่ดูแลศาล 2 คน ได้เดินมาเก็บก้านธูปที่ปักลงบนกระถางนั้น ลงไปในถังที่ถือ

มาด้วยในทันที เก็บกันอย่างรวดเร็วแทบต่อหน้าคนไหว้ จนกระถางธูปทุกจุดโล่งสะอาดไม่มีธูปปัก

บนกระถางให้เห็นแม้แต่ดอกเดียว ซึ่งเป็นจังหวะที่เราเดินเข้าไปหน้ากระถางและกำลังอธิษฐานอยู่

พอดีเลย ใจหนึ่งคิดขึ้นมาว่าแล้วถ้าเราปักธูปลงไปในกระถางแล้วเขามากวาดธูปเราออกไปละ !?

เราจะทำอย่างไรกันดี? แล้วที่มาจุดธูปเทียนอัญเชิญองค์ท่านในวันนี้จะสำเร็จหรือไม่? อีกใจหนึ่ง

ก็คิดขึ้นมาทันทีว่า.."เมื่อได้ตั้งใจจุดธูปเทียนอธิษฐานเสร็จแล้ว จะมาเก็บธูปออกไปก็ไม่เป็นไร ถือ

ว่าเราได้ทำเสร็จเรียบร้อย อย่าไปคิดติดใจเรื่องอะไรอีกเลย! คิดได้ก็ตั้งจิตมีสมาธิอธิษฐานไปจน

เสร็จเรียบร้อยก็ได้ปักธูปลงไปบนกระถางธูปใบที่ตั้งอยู่ตรงหน้า รู้สึกมหัศจรรย์ใจ!ว่า ณ ช่วงเวลานั้น

ไม่เห็นมีคนใดมานั่งไหว้ตรงหน้ากระถางธูปที่เหลืออยู่ข้างเราแม้แต่คนเดียว แล้วก็ไม่เห็นคนดูแล

เดินมาเก็บธูปเราไปแต่อย่างใด มันช่างเป็นเรื่องที่น่าพิศวงมาก! จึงได้ตั้งจิตอธิษฐานเจ้าพ่อพระกาฬ

ว่า"ลูกได้มายังสถานที่นี้ด้วยใจอันบริสุทธิ์ศรัทธา จึงอยากรู้ว่าท่านรับรู้หรือไม่และผลเป็นอย่างไรบ้าง!
ได้เสี่ยงเซียมซีขอท่านจงบอกให้ลูกได้รับรู้ด้วยเถิด" แล้วสิ่งอัศจรรย์ใจก็เกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อได้ใบที่ ๑.

 
เซียมซีใบที่ ๑.
........กษัตริย์ได้ทรงแต่งตั้งสนมเอกยอดนารี ชื่อว่าพระนางปทุมวดีนาถ .........



ปล. ได้ซูมอ่านจากรูปใบเซียมซีที่หามาจากเน็ตแล้วเห็นข้อความไม่เหมือนกับที่เราได้มา!

 ใบเซียมซีนี้เราได้เก็บมาเป็นเวลานานมาก ย้ายไปหลายแห่งหนก็ไม่เคยหายไปจากสายตาเราเลย
เมื่อเดือนที่แล้วยังได้เห็นและหยิบขึ้นมาอ่านอยู่เลย อ่านเสร็จก็เก็บเข้าไว้ในแฟ้มเอกสารหนึ่ง แต่วัน
สองวันมานี้หลังเขียนบทความตอนนี้เสร็จ ก็ไปหาเพื่อจะถ่ายภาพไว้นำมาลงในบล็อกเพื่อใช้อ้างอิง
ที่มาที่ไปเพื่อแสดงความจริงใจต่อผู้อ่านว่าเรื่องที่เขียนเกิดจากประสบการณ์จริงไม่ได้เป็นเรื่องมโน

แต่พยายามค้นหามา 2 วัน หายังไงก็ไม่เจอวนหาตามแฟ้มตามอัลบั้มรูปไปสามรอบ
 บทความก็เขียนเสร็จแล้วยังไม่ได้โพสต์ เกรงใจผู้ที่รอติดตามอ่านตอนต่อไป วันนี้
จึงตัดสินใจเผยแพร่บทความ ep. 6 - ep. 7 ไปก่อน ก็ต้องขออภัยท่านผู้อ่านเป็นอย่างยิ่ง
เอาไว้วันไหนเราหาเจอก็จะถ่ายภาพเซียมซีใบนี้มาอัปเดตให้ดูกันอีกครั้งหนึ่้ง!นะคะ.

ปล. เป็นความเชื่อส่วนบุคคล และโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน!

โปรดติดตามตอนต่อไป...

22 ปี "เป็นคนมีองค์" ep. 8 ปี 2562 เพิ่งค้นหาจากเน็ต "นางปทุมวดีนาถ" มีหรือไม่!?

22 ปี "เป็นคนมีองค์" ep.5 ตามหาผู้ให้คำตอบ"องค์ที่ปรากฎทางนิมิต"

หลายวันต่อมาได้เจอกับพี่ไร จึงพามานั่งคุยกันที่ห้องทำงาน ได้เล่าความเป็นมาที่ถูกทักมาว่า

มีองค์ตามสายญาณและได้นั่งสมาธิแล้วเห็นองค์ท่านมาปรากฎให้เห็นในนิมิตนั้น เมื่อพี่ไรได้ฟัง

ความเป็นมาในเรื่องนี้แล้ว จึงได้พูดขึ้นว่า "ตอนที่พี่นั่งฟังนั้นพอจะรับรู้ได้บ้างว่าท่านเป็นกษัตริย์"

สมัยโบราณนานมาแล้ว คิดว่าหัวหน้าคงได้เคยพบเห็นไปสักการะท่านที่อนุสาวรีย์มาบ้างแล้วนะ 

"ตัวหัวหน้าเองเมื่อชาติก่อนโน้นคงเคยใกล้ชิดเป็นสนมเอกอะไรอย่างนั้น" แต่ถ้าจะให้รู้ลึกชัดเจน

ต้องถามผู้รู้เรื่องนี้ดีสามารถสื่อสารกับท่านได้ พี่จะพาไปสถานที่หนึ่งเป็นตำหนักเจ้าปู่สันพระเนตร

ที่อดีตชาตินั้นเป็นนักรบ ร่างทรงเป็นผู้หญิงที่รู้และทายทักออกมาได้แม่นมาก แต่วันพระไม่ทรง

เราได้ตกลงนัดกันว่าจะไปหาเจ้าปู่ในอีกสามวันข้างหน้า พอถึงวันนัดเราก็ได้พากันไปที่ตำหนักนั่น!

การมาของเราครั้งนี้ไม่สำเร็จ เนื่องจากร่างทรงที่เป็นผู้หญิงมีรอบเดือนจึงไม่สามารถลงทรง จึงได้

นัดกันไปอีกครั้งสัปดาห์ถัดไปถึงสามารถทรงเจ้าได้สำเร็จ  พ่อปู่ทักขึ้นมาว่าองค์เทพที่ผ่านจิตเรานั้น

เป็นกษัตรย์นักรบปรากฎให้เห็นด้วยชุดเสื้อสีแดงกางเกงสามส่วนแถบดิ้นทองใส่รองเท้าปลายงอนๆ

พ่อปู่บอกมาด้วยคำพื้นเมืองโบราณง่ายๆ บอกเราว่าที่ผ่านมาไม่นานได้นั่งรถผ่านอนุสาวรีย์องค์นี้แล้ว

เห็นเรายกมือไหว้อนุสาวรีย์พระองค์ท่านอยู่เลย เราก็นึกว่าอนุสาวรีย์แถวบ้านเราใช่มั่ย?  เชียงใหม่

หรือเชียงรายรึเปล่า เจ้าปู่บอก"ไม่ใช่" อยู่ไกลมากจากทางเหนือและองค์พูดอะไรทำไม! คือคนเหนือ

มักพูดถึงคนภาคกลางว่าเขาพูดอะไรทำไม เราจึงเข้าใจทันทีว่าอนุสาวรีย์นั้นต้องอยู่ภาคกลาง จึงนึก

ออกว่าตอนอยู่ที่ทำงานลำพูนช่วงก่อนจะย้ายเข้ามาเชียงใหม่ เรากับหัวหน้าป้องกันฯได้เดินทางไป

ฝึกอบรมกู้ภัยโรงแรมสูงที่พัทยา ได้นั่งรถทัวร์จากลำพูนไปถึงเมืองลพบุรีตอนดึก ก่อนรถเข้าไป

ที่ขนส่ง รถทัวร์ก็จะวิ่งผ่านอนุสาวรีย์ฯ ที่เห็นเด่นเป็นสง่าสะดุดตามากๆ เราจึงได้ยกมือไหว้สักการะ

พ่อปู่บอกว่าใช่! เป็นอนุสาวรีย์นี้แหล่ะ จึงบอกให้เราไปรับขันธ์ตรงด้วยตัวเองที่นั่นใช้ดอกบัวขาว ธูปเทียนอย่างละ 16 วางบนพานทองใช้ผ้าขาวห่อพานไว้ให้เรียบร้อย ตอนเดินทางกลับมาเชียงใหม่.

"ขอบคุณรูปภาพประกอบการเล่าเรื่อง"

ภาพงานแผ่นดินสมเด็จพระนารายณ์มหาราช

ฉลองพระบาทเชิงงอน

ปล. เป็นความเชื่อส่วนบุคคล และโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน!

โปรดติดตาม ep. 6 เดินทางไปรับขันธ์ที่อนุสาวรีย์ฯ เมืองลพบุรี

ในคืนหลอน@ครั้งหนึ่งในชีวิตที่ได้ยิน "เสียงเปรตหลังวัด"

10 ปีก่อน ได้ไปซื้อบ้านหลังเล็กๆอยู่ติดกับทางสามแยก เป็นถนนหลังวัดห่างจากถนนวงแหวนรอบ 3

สองสามร้อยเมตร วันนั้นบริเวณรอบๆวัดมีชาวบ้านพากันมาพัฒนาเพื่อเตรียมงานพิธีบวงสรวงหล่อพระเจ้าทันใจจำนวนมาก ส่วนเราก็ได้ทำความสะอาดถนนหน้าบ้าน และได้นำยันต์กระจกแปดเหลี่ยม

ติดขอบบนผนังห้องนอกบ้านหันไปยังที่ดินโล่งหลังวัด เพื่อช่วยปรับแก้ฮวงจุ้ยทาง 3 แพร่งหลังวัด

พอถึงตอนเย็นชาวบ้านที่มาช่วยเตรียมงานวัดต่างก็พากันแยกย้ายกลับบ้าน เราจึงปิดประตู้รั้วเข้าบ้าน

กินข้าวพักผ่อน บรรยากาศในคืนนั้นรู้สึกได้ถึงความเงียบสงัดและวังเวงทั้งๆที่อยู่ไม่ไกลจากถนนใหญ่

แทบไม่ได้ยินเสียงรถยนต์แล่นผ่านถนนในบริเวณใกล้เคียงนั้นเลย ห้องนอนเราอยู่ติดกับถนนซอยหลัง

วัด ช่วงไหล่ทางเป็นดินกว้างประมาณ 1 เมตร ซึ่งเราได้ปลูกต้นดอกพุดดอกกุหลาบไปตามแนวรั้วบ้าน

ผนังปูนตัวบ้านที่อยู่ติดถนนหลังวัดนี้มีประตูไม้เป็นทางออกอยู่หนึ่งบาน ส่วนด้านบนก่อเป็นบล็อกโปร่ง

ตลอดแนวและมีมุ้งลวดปิดกันยุงไว้เรียบร้อย ห้องมุมด้านนี้จึงจัดเป็นห้องนอนใหญ่ที่เราใช้นอน คืนนั้น

ได้เข้านอนประมาณสี่ทุ่มกว่าๆ ล้มตัวลงนอนไปได้ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงเอิ๊ยด!.ยาวๆแหลมเล็กดังขึ้น!

ดังมาเป็นระยะเสียงมาไกลเหมือนดังมาจากถนนวงแหวนที่โอบพื้นที่ดินว่างตรงข้ามห้องนอนทีแรกนั่น

คิดว่าเป็นเสียงเบรคของรถจักรยานรึไม่ก็เป็นเสียงเบรคจากคนถีบสามล้อที่แล่นมาเร็วและเบรครถ
ยาวๆแต่เสียงแบบนี้มันกลับดังขึ้นต่อเนื่องกันหลายครั้งจนรู้สึกผิดสังเกตุ ไม่ใช่ละ!รู้สึกขนลุกไปทั้งตัว

ใจนึกถึงเปรตขึ้นมาทันที!เคยได้ยินเขาเล่าบอกกันมาว่าเปรตมีปากแหลมเล็กเท่ารูเข็มอยู่บริเวณวัด

เสียงนั้นยังดังมาอย่างต่อเนื่องใจหนึ่งก็อยากรู้อยากเห็นว่าเสียงนั้นมันคืออะไร?เป็นผีเปรตจริงรึเปล่า! 

ผีเปรตมันจะมีรูปร่างสูงๆเหมือนต้นตาลอย่างที่เคยเห็นในรูปนั้นไหม!? คิดจะลุกขึ้นไปแอบมองดูตรงรูบล็อกโปร่งนั่นให้รู้แล้วรู้รอด แต่ใจหนึ่งก็กลัวที่จะได้เห็นเปรตตัวจริงขึ้นมาคิดตัดสินใจพักหนึ่ง สุดท้าย

ใจไม่แข็งพอเลยไม่ได้ลุกขึ้นไปดูที่ช่องบล็อกโปร่งที่อยู่ใกล้เหนือหัวเตียงนอน เพื่อดูไปที่ต้นเสียงนั้น

แค่ได้ยินเสียงก็ทำให้ขนหัวลุกแล้ว ถ้าได้เห็นเปรตตัวเป็นๆขึ้นมาจริง! คงไม่รอดที่จะจับไข้หัวโก๋นแน่ๆ

โปรดติดตาม 22 ปี "เป็นคนมีองค์" ep.5 ตามหาผู้ให้คำตอบ"องค์ที่ปรากฎให้เห็นทางนิมิต"

22 ปี"เป็นคนมีองค์" ep.4 ร้อนตัวร้อนใจ! จนอยากรู้องค์ที่ผ่านคือใคร?

การเล่าประสบการณ์ตรง"คนมีองค์" เริ่มเข้มข้นชัดเจนขึ้นเท่าใด การเขียนบรรยายให้ผู้อ่าน
ได้รู้พอนึกภาพออกก็เริ่มเขียนยากมากขึ้นเท่านั้น เป็นเส้นบางๆระหว่างอดีตชาติกับความงมงาย
เรื่องเหล่านี้ไม่เกิดกับตัวเองก็คงไม่เข้าใจได้ลึกซึ้งเท่าตัวเราพบเจอ ก่อนนี้ไม่เคยเชื่อเรื่องนี้เลย
แต่ก็ไม่ได้ลบหลู่ เมื่อเกิดขึ้นมากับตัวเองทั้งท้าทายขอพิสูจน์จนรู้ว่าเรื่องราวต่างๆที่ทะยอยมาให้

ได้รับรู้นั้นน่าอัศจรรย์ใจยิ่งนัก จึงเริ่มเชื่อมากขึ้นๆ เรื่องราวเรียงร้อยกันมาถึงสิบปีเราถึงเชื่อเรื่อง
อดีตชาติจิตวิญญาณและเวรกรรมมีจริงเต็ม 100 จนมาถึงวันนี้ครบ 22 ปีที่ตัวเรา"เป็นคนมีองค์"
ทุกเรื่องราวที่ได้รู้มา! ทั้งเกิดขึ้นกับตัวเอง มีคนนั่งทางในเห็นอดีตชาติแล้วบอกให้รู้เป็นสิบๆคน แล้วยัง
สามารถค้นเจอบทความเรื่องเล่าตำนานในอดีตทุกแห่งหน ซึ่งสามารถนำมาเชื่อมโยงผูกพันกันได้!

ที่นำมาเล่ารู้ว่าเป็นเรื่องละเอียดอ่อนและเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นมาในอดีตนานแสนนานเป็นร้อยเป็นพันปี
จึงยากที่จะหาหลักฐานเอกสารชัดเจนและพยานตัวตนมาอ้างอิงให้น่าเชื่อถือได้ ตายแล้วเกิดๆมากี่ภพ
กี่ชาติไม่รู้ว่าเกิดมาเป็นอะไรกันบ้าง?! คนที่ตายไปแล้วเกิดมาในชาตินี้สามารถระลึกชาติได้ก็มีน้อยมาก อย่างที่เคยได้รู้ข่าวกัน  ก็อีกนั่นแหล่ะคนมีหลากหลายความคิดนานาจิตตัง! ถึงตั้งใจไว้ว่าจะเขียนกลางๆ

เป็นความเชื่อส่วนตัวที่ได้พบเจอมาขอฝากไว้ เพียง" โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ " 

ความเหน็จเหนื่อยอ่อนเพลียกับการร้อนที่อยู่นั้น ยังคงมีอยู่ทุกวันจนตัวเรารู้สึกทนไม่ไหว

ร้อนอกร้อนใจไปหมดไม่อยากอยู่ในสภาพนี้ ส่วนการทำบุญทำทานก็ยังคงทำอยู่เช่นปกติ

แต่การสวดมนตร์ไหว้พระนั่งสมาธินั้นไม่ได้ทำเลย รู้สึกมันยากและไม่มีพลังใจที่จะปฏิบัติ แต่

เมื่อความอดทนต่อความเป็นอยู่ในสภาพนี้ต่อไปไม่ไหวจึงรู้สึกโกรธจนไม่กลัวอะไรอีกต่อไป

ในความคิดมีแค่อยากรู้ว่า "องค์คือใคร? จะให้ทำอย่างไรถึงจะทำให้ร่างกายจิตใจมันดีขึ้น!"

หลังเลิกงานกลับเข้าที่พักอาบน้ำแต่งตัวพร้อมไหว้พระสวดมนตร์(ตามบทสวด)แล้วนั่งสมาธิ

ทำจิตให้นิ่งไมวอกแวกไปได้สักพักหนึ่ง ก็ตั้งจิตอธิษฐานในใจว่า"ลูกไม่ไหวแล้วอยากรู้ว่า

องค์ที่จะมาผ่านตัวลูกนั้นคือใคร? และจะให้ลูกทำอย่างไรจึงขอปรากฎกายมาให้ลูกเห็นด้วย"

(ภาพตัวอย่างประกอบเรื่องเล่า)

จิตตกอยู่ในพวังความเงียบสงบแล้วก็เห็นภาพชายหนุ่มยืนยิ้มแต่งกายชุดโบราณปรากฎขึ้น
ตรงหน้า แต่งกายด้วยชุดเสื้อเข้ารูปแขนยาวสีแดงดิ้นทองกางเกงแบบพระสนับเพลาดิ้นทอง
ท่าทางการยืนหลังตรงดูงามมีสง่าราศี รองเท้าสีทองปลายแหลมงอนขึ้น เราพูดถามขึ้นมา
ในใจทันที "คาดไว้ว่าองค์ท่านนั้นน่าจะเป็นคนแก่ แต่ทำไมท่านยังดูหนุ่มแน่นและสง่างามมาก"

ท่านตอบเรามาเป็นภาษาที่เราฟังไม่รู้เรื่อง เราจึงบอกไปว่าเราฟังไม่รู้เรื่องขอท่านชี้แนะให้ว่า
เราควรจะไปถามเรื่องนี้กับใครดี? ในทันทีเราก็เห็นใบหน้าของพี่ไร ปรากฎขึ้นมาเป็นพี่ที่ทำงาน
ต่างกอง พอรู้ว่าพี่คนนี้ชอบเข้าวัดฟังธรรมและนับถือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในที่ทำงานมาก เมื่อได้รู้ตัวคนกลางที่จะเป็นผู้ให้ความกระจ่างในเรื่องนี้แล้ว จึงกราบลาท่านก่อนออกจากสมาธิในคืนนั้น!


โปรดติดตามอ่านเรื่องเล่า(คั่น)หลอนๆ...ครั้งหนึ่งในชีวิตที่ได้ยิน " เสียงเปรตหลังวัด! "

22 ปี"เป็นคนมีองค์" ep.3 รู้ว่าเป็น*คนมีองค์*

ขอเล่าเรื่อง! โดยย้อนเวลาไปเมื่อประมาณ ปี 2543

เมื่อปรึกษารู้เรื่องแล้วก็พากันไปที่สำนักปฏิบัติธรรมพระแม่กวนอิม เป็นสถานปฏิบัติธรรมที่

ไม่ต้องเสียเงินค่าอะไร ธูปเทียนดอกไม้ก็มีให้ใช้ไม่ต้องซื้อมา มีผลไม้ที่เขาลาแล้วไว้ให้กิน

บอกอาการท่านและคิดว่าอาจจะโดนของมนต์ดำ ท่านให้เรานั่งหลับตาปล่อยตัวปล่อยใจให้

สบายๆ ไม่ต้องเกรงแล้วถ้าร่างกายเรามันจะเคลื่อนไหวอย่างไรก็ปล่อยอย่าฝืนตัว

นั่งแบบนั้นไปสักพักรู้สึกตัวจะโอนเอนไปมา ทำให้เราตกใจพยายามบังคับตัวไว้ ท่านบอก

"อย่าฝืน! ปล่อยไปเลย" เราก็เลยปล่อยไม่บังคับร่างกายไว้ แล้วตัวเราก็นั่งแบบเอนไปมา

เหมือนกับ"ตุ๊กตาล้มลุก" คือเอนตัวหมุนไปรอบๆตัวเอง ขณะนี่นั่งและหลับตา หูก็ฟังท่านพูด

ภาษาเทพ คล้ายกับภาษาจีน สลับกับพูดภาษาไทยบอกว่า "ขอพระแม่ฯจงเปิดตาที่สามให้"

ท่านก็บอกว่าเราเป็น"คนมีองค์" เมื่อได้ยินประโยคนี้รู้สึกตกใจมาก! และไม่อยากเป็นแบบนี้

ใจก็นึกไปถึงคนทรงเจ้า ที่เคยเห็นมาตั้งแต่เด็กๆที่อยู่ฝั่งตรงข้ามบ้านเก่าคือบ้านของ"อุ้ยเอ้ย"

เป็นร่างทรงเจ้า มีเรือนไม้ใต้ถุนสูงอยู่หลังบ้านใช้ประทับทรงลงเจ้าเมื่อมีคนมาขอช่วยเหลือเรื่อง

เจ็บไข้ได้ป่วย หรือขอให้สื่อสารกับญาติพี่น้องคนที่ตายไปที่ไม่ได้สั่งเสียร่ำลากันเช่นอุบัติเหตุ

ตอนเด็กเคยไปแอบดู ตอนเจ้าจะผ่านเข้าร่างดูมันช่างทรมานและดูน่ากลัว!..เราก็ถามไปว่า

เป็นเจ้าทรงใช่มั้ย? ท่านตอบ "ไม่ใช่แบบนั้นเป็นองค์ตามสายญาณสื่อผ่านจิตเฉยๆ ไม่ได้

ประทับทรงลงทั้งตัว" เราเลยถามต่อไปว่า.."แล้วบอกได้ไหมค่ะว่าเป็นองค์อะไรที่มาผ่าน"

ท่านตอบ"บอกไม่ได้ให้เราปฏิบัติไหว้พระสวดมนตร์และทำบุญทำทาน เมื่อถึงเวลาก็จะรู้เอง"

สิ่งแรกที่ต้องทำคือ..ในคืนวันพุธที่จะถึงนี้สองทุ่มให้เรานำของดำไปบูชาพระราหูกลางแจ้งก่อน

ซื่งตอนนั้นเราได้ย้ายมาเช่าบ้านไม้ชั้นเดียวอยู่ไม่ไกลจากอพาทเม้นท์เดิมนัก ในบริเวณพื้นที่เช่า

จะมีบ้านไม้อยู่สองหลัง ริมถนนซอยก็จะเป็นบ้านไม้ชั้นเดียวที่เราเช่าอยู่ ถัดไปด้านหลังก็เป็นบ้าน

ไม้ใต้ถุนสูงด้านข้างเป็นดงกล้วย ที่มีนักศึกษาสองสามคนเช่าอยู่ก่อนแล้ว ตอนกลางคืนมันน่ากลัว

พอถึงเวลาสองทุ่ม! เราก็ตั้งโต๊ะเล็กวางของบูชาที่จัดหามาครบตามที่ร่างพระแม่บอกให้พร้อม

กับคำไหว้บูชา บอกตามตรงเราไม่คุ้นชินกับการไหว้ในยามค่ำคืนแบบนี้ รู้สึกใจสั่นกลัวบรรยากาศ

มันช่างเงียบสงบเสียเหลือเกิน ใจก็คิดถึงที่เขาบอกว่าเรามีองค์ แอบคิดตอนนี้องค์จะอยู่ใกล้ๆมอง

ในความมืดอยู่มั่ยนะ!👱 เมื่อธูปเทียนสีดำที่จุดดับก็รีบลาของกลับเข้าบ้านเช่ารีบเข้าห้องนอนทันที!

โปรดติดตามอ่าน ep.4 ร้อนตัวร้อนใจ! จนอยากรู้ว่า "องค์ที่ผ่าน" คือใคร?

ปล.ขอบคุณรูปภาพประกอบจากสถานปฏิบัติธรรมฯ , horoscope.mthai.com

22 ปี"เป็นคนมีองค์" ep.2.อาการกดดันร่างเมื่อองค์แฝงอึดอัด!

หลังจากถูกหวยวันนั้น การเงินในชีวิตก็เริ่มดีขึ้นมีเครดิตกู้เงินจากธนาคาร

ปลายปี 2542 ย้ายกลับเข้ามาเชียงใหม่เมื่อได้รับตำแหน่งที่สูงขึ้น

ในที่ทำงานบรรจุรับราชการครั้งแรกอายุเพียง 19 ปี เป็นเจ้าหน้าที่ซี 1 ในสมัยนั้น

ย้ายกลับเข้ามารับตำแหน่งผู้บริหารสำนักฯ ควบคุมลูกน้องมากกว่า 300 คน

ต้องพบกับรุ่นพี่น้องเพื่อนที่บรรจุเข้าทำงานพร้อมกัน ที่ต้องมาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา

การทำงานยากมีความกดดันสูงเกี่ยวกับการยอมรับ เจอความท้าทายทุกรูปแบบ

 ต้องปรับตัวสูงรับกับความรับผิดชอบระดับจังหวัด การทำงานทุกวันเครียดมาก

ครั้งนั้นได้รับผิดชอบเป็นแม่งานจัดเตรียมการประชุมใหญ่ประจำปีทั่วประเทศ

ช่วงนั้นมีผู้บังคับบัญชาระดับสูงของฝ่ายประจำเป็นผู้หญิงย้ายมารับตำแหน่งที่นี่

คาดว่าคงเป็น"คนมีองค์"เหมือนกันพื้นเพเดิมอยู่แถบชายแดนเขมร มีคุณไสย์ดำ

องค์ในหรืออาจเป็นของข้างในมันต้านกัน ซึ่งตัวร่างกายเรามิอาจจะรู้ได้ ดูเหมือน

เขาอยากจะข่มเราเพื่อให้อ่อนแอสยบยอมเชื่อฟังเหมือนเป็นทาสรับใช้ผู้ซื่อสัตย์

ต่อหน้าเขาพูดดีหยิกแกมหยอก องค์ในของเราคงอยากมาช่วยป้องกันตัวเรามาก

แต่เราเองยังไม่รู้ว่าเราเป็น"คนมีองค์" จึงไปเช่าอาพาร์ทเม้นท์ 4 ชั้น อยู่ชั้น 2 ซึ่งอยู่ใต้

ของคนอาศัยอยู่ด้านบน องค์ในอึดอัดบีบคั้นให้เรารู้อย่างหนัก! เข้าห้องน้ำลื่นหัวฟาด

พื้น เข้าอยู่ในห้องไม่ได้เลยใจไม่อยากอยู่ ร้อนที่ร้อนตัวไปหมด ดูทีวีฟังเพลงไม่ได้

วันนั้นรู้สึกเพลียมากออกจากที่ทำงานไปดูสถานที่จัดประชุมใหญ่ที่โรงแรมแถว

ไนท์บาซาร์เชียงใหม่ ประสานงานกับเจ้าหน้าที่โรงแรมอยู่ดีๆ เจ้านายผู้หญิง

คนนั้นก็โทร.มาหาและให้เรากลับเข้าสำนักงานทันทีบอกมีเรื่องด่วน เรารีบนั่งรถ

กลับไปถึงสำนักงานอย่างด่วนเลย แต่เมื่อไปถึงบอกว่าไม่มีเรื่องอะไรละไปได้!!

ตอนเย็นนั่งรถกลับที่พักด้วยความอ่อนเพลียมาก คุยกับลูกน้อง พขร.ประจำตัว

เขาแนะนำว่าผมเคยเป็นนะ เมื่อได้เติมน้ำเกลือแล้วอาการดีขึ้นเลย เราลงจากรถ

ก้าวขาเดินเข้าที่พักแทบไม่ไหว ขาไม่มีแรงเลย คืนนั้นนอนก็ไม่หลับ พออีกวัน

ไปทำงานถึงตอนพักกลางวันเราจึงออกไปนอนเติมน้ำเกลือ ที่ศูนย์ฯสาธารณสุข

ขณะที่นอนพักเติมน้ำเกลืออยู่ดีๆ ก็มีโทรศัพท์มาจากเจ้านายผู้หญิง เรียกเราให้

กลับเข้าสำนักงานด่วน เพื่อเข้ามารายงานการเตรียมการประชุมฯ เรามองไปที่น้ำเกลือ

ยังคงเหลือ จึงขอพยาบาลช่วยเร่งน้ำเกลือให้  แล้วรีบนั่งรถกลับเข้าสำนักงานทันที

มีคนมาพูดให้ฟังทีหลังว่า ไม่ควรไปเร่งน้ำเกลือนะเพราะอาจจะเกิดอาการช็อค!!ได้

เราคิดว่าร่างกายจิตใจไม่ไหวแล้ว คิดหาทางอยากแข็งแรงหายจากอาการแบบนี้

เพราะมีงานใหญ่ให้รับผิดชอบรอเราอยู่ในไม่กี่วันข้างหน้านี้....ทีแรกเราสงสัยว่า...

ตัวเองโดนของมนต์ดำน่าจะมาจากแฟนเก่าที่หย่ากันไปไม่นาน เพราะเขายังโทรมาง้อ

ขอคืนดีด้วย เลยปรึกษากับพี่ที่ดูแลเรื่องศาสนพิธีสถานที่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในที่ทำงาน

โปรดติดตามอ่าน ep.3 รู้ว่าเป็น"คนมีองค์"

22 ปี"เป็นคนมีองค์" ep.1 เริ่มต้นปี 2540 ย้ายที่ทำงานไปเมืองลำพูน

2540 ปีเริ่มต้นของ "คนมีองค์" ณ เมืองลำพูน

พื้นเพเป็นคนเชียงใหม่ รับราชการท้องถิ่น ปี 2535 ย้ายไปเป็นผู้บริหารที่อุตรดิตถ์

ได้ตั้งท้องคลอดลูกสาวอายุครรภ์เพียงหกเดือนครึ่งที่ รพ. ปลายธันวาคม 2537 

ขึ้นงบฯปี 2539 ย้ายกลับมารับตำแหน่งสูงขึ้นที่เมืองลำพูน(เมืองเจ้าแม่จามเทวี)

ณ ช่วงเวลานั้นมีปัญหาเข้ามาในชีวิตมากมายเห็นอย่างชัดเจนเลยทีเดียว

  

ต้องย้ายสถานที่ทำงาน ลูกยังเล็กใกล้จะ 2 ขวบ ย้ายไปทำงานลำพูน มีสภาพเหมือน

บ้านแตกแยกกันอยู่ ตัวเราทำงานที่ลำพูน ลูกสาวฝากแม่เลี้ยงที่ตัวเมืองเชียงใหม่

ส่วนพ่อของลูกกลับไปบ้านดูแลไร่สวนที่มีอยู่ที่ต่างอำเภอในจังหวัดเชียงใหม่

ค่าใช้จ่ายแบ่งออกเป็น 3 บ้าน เงินไม่พอจ่าย งานรับผิดชอบสูงขึ้นต้องปรับตัวมาก

มีปัญหาในงานถูกใส่ความจากลูกน้องหัวหน้างานเจ้าถิ่น พ่อของลูกเจ้าชู้นำผู้หญิง

เข้าบ้าน จนจับได้ต้องไปหย่า มีหนี้สินเงินไม่พอใช้ อยู่บ้านเช่าหลังที่ทำงานลำพูน

เดินไปทำงาน ตอนเที่ยงต้องกลับมากินข้าวบ้านเพราะไม่มีเงินไปกินกับเพื่อนๆ

ในวันนั้น! มีเงินเหลือติดกระเป๋าอยู่สามร้อยกว่า แบ่งไปซื้อข้าวสารมาต้มกับหมูสับ

กินข้าวต้มทั้งวัน รู้สึกทุกข์ใจมากกับปัญหาที่เกิดขึ้นกับชีวิตตัวเอง เห็นลูกน้อง

คนหนึ่งเคยเจอกันตอนทำงานที่เชียงใหม่ เป็นคุณนายตำรวจ ดูเขามีชีวิตที่สุขสบาย

ตอนนี้เขาย้ายมาทำงานบ้านเกิดลำพูน เขาชอบใช้เวลาตอนเย็นระหว่างรอรับลูกเรียน

เข้าวัดสวดมนตร์ เขาถือหนังสือสวดมนตร์เล่มเล็กๆมาให้ บอกว่าให้ใช้สวดมนตร์ทุกวัน

สวดมนตร์เป็นประจำแล้วจะทำให้ชีวิตดีขึ้น บอกให้ดูชีวิตครอบครัวเขามีความสุข

เราก็เชื่อคงจริงอย่างนั้น เพราะรู้เห็นความเป็นมาของคนนี้มาตลอดหลายปีแล้ว

พอกลับถึงบ้านพักในเย็นวันนั้นก็ตั้งใจจะเริ่มสวดมนตร์เพื่อชีวิตจะได้มีอะไรดีขึ้น

อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็หยิบหนังสือสวดมนตร์มาสวดๆ แบบตะกุกตะกัก ๆๆ

โห...!! ทำไมการสวดมนตร์มันช่างอ่านยากอ่านเย็นขนาดนี้ เขาสวดได้อย่างไรกัน!

กว่าจะอ่านจบ ขอใช้คำว่าอ่านก็แล้วกัน ใช้เวลานานมาก รู้สึกว่าการสวดมนตร์ยากจัง

เก็บหนังสือสวดมนตร์แล้วเข้านอน หลับไปด้วยความอ่อนเพลียใจกาย จนใกล้สว่างได้ยิน

เสียงผู้ชายพูดขึ้นมาข้างๆหู " ไปซื้อหวยถูก 320...023 " ตกใจตื่นเสียงใครมาพูดใกล้ๆ

มองไปรอบๆแล้วก็ไม่เห็นใคร อืมมม ! เราคงฝันไป ตื่นนอนไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วเดิน

ไปทำงาน เพื่อนร่วมงานลูกน้องก็พากันเดินเข้าห้องทำงาน แล้วก็พูดถึงเรื่องซื้อหวยกัน

บอกหวยออกวันนี้..ใครจะซื้อเลขไรกันบ้าง?  อ้าวเหรอ วันนี้หวยออก เลขที่ฝันยังจำได้

ติดหู อืมน่าจะซื้อสักหน่อยเผื่อถูก เปิดดูเงินในกระเป๋าเหลือสองร้อยกว่าบาทเอง

ตัดใจหยิบเงินซื้อหวยเลขท้ายรางวัลที่หนึ่งทั้งเต็งและโต๊ด เหลือเงินติดตัวไม่ถึงร้อย 

ถ้าไม่ถูกก็คงต้องกินข้าวต้มต่อไปแล้วกัน   พอตอนเย็นหวยออกตามเลขที่ซื้อจริงๆ

ถูกรางวัลทั้งเต็งทั้งโต๊ด ได้เงินรางวัลไปใช้ต่อชีวิตน่าจะสามพันกว่าบาท  เป็นเรื่องที่

น่าอัศจรรย์มากสำหรับตัวเอง ยังคงจำเหตุการณ์นี้ได้ขึ้นใจเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน.

เหตุการณ์นี้จึงเป็น[จุดเริ่มต้น !].....ของคนมีองค์ ! 

<<<โปรดติดตามอ่านตอนต่อๆๆไป>>>

เรื่องราวจากกาลเวลายาวนานของ"คนมีองค์" น่าทึ่งอัศจรรย์ใจ มีปาฎิหารย์ สิ่งลี้ลับ

ย้อนเรื่องราวอดีตชาติ มันอัดแน่นอยู่ในใจมากว่า22 ปี  จะค่อยๆเขียนทะยอยเล่าสู่กันฟัง

ทุกวัน จากประสบการณ์ที่เกิดขึ้นจริงกับตัวเอง 100% ติดตามอ่านกันเป็นซีรี่ย์ได้เลยค่ะ.

กลัว ! การขจัดความ "กลัว" ออกไปให้ไกลตัวด้วย "สติ"

"ความรู้สึกกลัว!" มันเป็นอารมณ์ที่เกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว
สามารถเกิดขึ้นได้ในทุกขณะจิตจากสิ่งกระทบรอบตัวเรา
เริ่มจากอาการวิตกกังวล แล้วเกิดความกลัว! กลัวมากขึ้นๆ

สภาพจิตใจไม่ดี ความคิดฟุ้งซ่าน อารมณ์แปรปรวนขึ้นลง
จนมีความรู้สึกเครียด เบื่อ ไม่มีความสุข อาทิเช่น นั่งรถไป
แล้าเอาจิตไปจดจ่อกับคนขับ..ขับเร็วไม่ดี ขับเร็วไปไม่ระวัง

แล้วจิตฟุ้งซ่าน คิดไปล่วงหน้าต่างๆนาๆ จนเกิดความกลัว!
นั่งรถไปด้วยใจเป็นทุกข์ ! ประสาทตื่นตัว เลือดลมไม่ปกติ
สิ่งแรกที่เกิดขึ้นกับตัวเราทันที คือสุขภาพจิตเสีย!, ทุกข์ใจ!

จงขจัดขยะทางอารมณ์นั้นออกไปด้วย "สติ" ให้จิตไปจดจ่อ
ตามลมหายใจ..ช้าๆลึกๆ หายใจเข้า "พุท" หายใจออก "โธ"
ช่วยลดความฟุ้งซ่าน ปั่นป่วน เรรวน ในตัวเราด้วยสติ ดีที่สุด!

ปล. " เก็บไว้...เพื่อสอนใจตัวเอง ! "


ขอขอบคุณ #โพสบทความของคุณดังตฤณ

การมีเงินมาก อาจช่วยให้เป็นสุข
แต่ไม่ได้ช่วยให้หายทุกข์จากการฟุ้งซ่าน
ต่อให้เป็นมหาเศรษฐี
บารมีเลื่องลือ ชื่อเสียงฟุ้งเฟื่องปานใด
ถ้าจัดการกับความรู้สึกไม่ได้
ก็อาจ ‘บุญไม่พอ’ ที่จะเป็นสุขทางใจ

จิตเป็นอย่างไร
ความรู้สึกในชีวิตก็เป็นอย่างนั้น
ความว้าวุ่นในหัวอย่างเดียว
ทำให้รู้สึกได้ว่าชีวิตทั้งชีวิตวุ่นวาย
ความปลอดโปร่งโล่งใจอย่างเดียว
ทำให้รู้สึกว่าชีวิตเรียบง่ายสบายดี

อะไรจะมีค่าไปกว่าการมีจิตที่ดีขึ้น
ในเมื่อจิต คือสิ่งที่คุณต้องทนรำคาญ
หรือชื่นชมยินดีอยู่ตลอดวันตลอดคืน
และจิตนี่เองเป็นต้นเค้าของกรรมทั้งปวง
เมื่อจิตสว่าง..ย่อมปรารถนาที่จะทำกรรมขาว
เมื่อจิตมืด..ย่อมใคร่ที่จะทำกรรมดำ
เมื่อจิตแบบใดตั้งมั่นในขณะมีชีวิต
หลังตายก็มีชีวิตใหม่สอดคล้องกัน
ทั้งรูปร่างหน้าตา ฐานะความเป็นอยู่ และชะตาดีร้าย

.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..

#จุดเปลี่ยนของจิตที่หิวความสงบสุข

โลกเปลี่ยนไปเรื่อยๆ
บนเส้นทางที่ทุกคนเหนื่อยขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อพายุอารมณ์ปั่นป่วนรวนเรถึงจุดหนึ่ง
คนคนหนึ่งจะทนทุกข์อยู่ไม่ไหว
เป็นเหตุให้เปลี่ยนทิศทางความอยาก
พุ่งเป้าเข้ามาที่ข้างใน อยากสงบ
เหมือนอยากออกจากพายุรุนแรงกลางทะเล
กลับเข้าหาฝั่งอันเป็นสันติ
บางคนต้องวิ่งไปขอความสุข
ขอความรู้สึกว่า ‘มี’ จากใครบางคน
ที่ดูภายนอกเหมือน ‘ไม่มี’ ในสายตาคนทั่วไป
ซึ่งก็ได้แก่พระสงฆ์องค์เจ้าผู้สละเรือน
สละสมบัติ สละกรรมสิทธิ์ทุกอย่างทางโลก
เหลือเพียงผ้าพันกายกันอุจาด
กับที่อยู่ซึ่งชาวบ้านลงขันสร้างเป็นของกลาง
และอาหารที่ชาวบ้านใส่บาตรให้ตามกำลัง

เพื่อจะไม่ต้องวิ่งหนีความทุกข์
ตลอดจนไม่ต้องแบมือขอเศษสุข
จากครูบาอาจารย์ท่านไหน
สิ่งที่ผมขอแนะนำเป็นอันดับแรก คือ
ให้สังเกตเข้าไปในใจนะครับ
หลายครั้งจิต ‘หิว’ ได้เสียยิ่งกว่าท้องหิวข้าว
เมื่อใดเห็นความหิวชัดๆ ให้ถามตัวเองเมื่อนั้นว่า
"กำลังคิดอะไรอยู่?"
ไม่ว่าคุณจะคิดอะไรก็ตาม
ขอให้ตระหนักว่าความคิดนั้นผิด
เพราะไม่ทำให้ใจอิ่ม เอาแต่หิวโหยแห้งแล้ง

จะจำไว้สั้นๆเพื่อง่ายต่อการระลึกก็ได้ครับ :
"..ถ้ายังทุกข์หนักไม่เลิก
แสดงว่าที่ผ่านมาคิดผิดหมด!"

.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..

#ฝึกหายใจยกระดับสติ

เรื่องยากที่สุดในชีวิต
ไม่ใช่การหาสตางค์ แต่เป็นการสร้างสติ
ถ้าจะ ‘มีบุญจริงแบบพุทธ’ ต้องเจริญสติเป็น
‘บุญ’ คือที่มาของความสุข
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ‘ความสุขใจ’ เป็นหลัก
คนที่นั่งสมาธิเป็น เจริญสติถูก
แม้เหนื่อยกายเหมือนคนอื่น แต่ก็เลิกเหนื่อยใจ
ได้อยู่กับความสดชื่นของสมาธิ
ได้ทิ้งขยะทางอารมณ์ที่ไม่ใช่ของเรามาแต่แรก

เมื่อดูลมหายใจเป็น
เราจะได้ราวเกาะของสติชั้นดี
ที่มีติดตัวอยู่ตลอดเวลา
ตราบใดยังมีลมหายใจ
ตราบนั้นเราได้แหล่งเจริญสติเสมอ

เอาลมหายใจเข้าออกตามธรรมชาติปกตินี่แหละ
เป็นตัวแบ่ง เป็นจุดสังเกตว่า
คลื่นความฟุ้งซ่านปั่นป่วนเรรวนในตัวเรานี่
มันเข้มขึ้นหรือว่าอ่อนแรงลง
หายใจครั้งแรก รู้สึกปั่นป่วนค่อนข้างจะรุนแรง
แต่หายใจครั้งที่สองนี่ มันมีสติขึ้นมาแล้ว
สตินี่แหละครับ
จะทำให้คลื่นความปั่นป่วนลดลงตามธรรมชาติ
ตัวเห็นน้อยลงนี่แหละที่เรียกว่า ‘เห็นอนิจจัง’
เห็นความไม่เที่ยงแบบอ่อนๆ

คุณจะรู้สึกถึงสติที่เข้มแข็งขึ้นเรื่อยๆ
จิตมีความตั้งมั่น มั่นคงมากขึ้นเรื่อยๆ
ถึงแม้ว่าโลกภายนอกยังเต็มไปด้วยความปั่นป่วน
ไม่ต่างไปจากเดิมแม้แต่น้อย
แต่ว่าใจของเราเริ่มมีสุญญากาศจากมันแล้ว!

ร้อยเรียงจากหลากบทความของคุณดังตฤณ
*สามทุ่มคืนนี้ ขอเชิญติดตามคุณดังตฤณ Live ค่ะ

________________

รวมจิตเป็นหนึ่ง
ยกระดับประสบการณ์อธิษฐานนั่งสมาธิแผ่เมตตา ๗ วัน
สู่ปรากฏการณ์รวมจิตสองพันดวงเป็นหนึ่งเดียว
https://www.facebook.com/events/1141675152688116/